The Open Source Advantage: The Benefits of Choosing an Open Source CMS (and Why it Matters)
To do your job effectively, you need the right tools. So when your content management system (CMS) serves up more headaches than marketing wins, you know it might be time to switch to another platform — one that better suits your organization’s needs.
As a marketer, you’re sure to focus on the features and functionalities each individual CMS has to offer. Rightly so. But in order to make the most appropriate and sustainable decision for your organization, you’ll need to spend some time thinking about the underlying technology itself.
There are two broad categories of content management systems: open-source and proprietary. And there are a multitude of options within each category. However, your organization’s technological capabilities and overarching goals will determine which type of CMS is right for you.
At first glance, you may be drawn to the promised support and “plug-and-play” ease of proprietary CMSs. But dig a little deeper and you’ll find that open source systems provide more flexibility and freedom overall — especially for organizations whose websites are integral to their success.
In this white paper, you will learn:
-
The difference between an open source and proprietary CMS
-
The benefits of choosing an open source CMS
-
The long-term implications of managing an open source versus proprietary CMS
-
What to expect in terms of costs with each option
-
The security considerations that come with open source and proprietary CMSs
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Certe non potest. Quae sequuntur igitur? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Et quidem, inquit, vehementer errat; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.